Kerststal

Het is alweer eind oktober als ik aan deze column begin. De kerst komt binnen handbereik en voor een musicus is dat goed te merken, want de eerste kerstopdrachten zijn reeds binnen. 't Is altijd weer een vreemde zaak om rond deze tijd al in kerstsfeer te moeten werken en zeker met de temperaturen van dit moment.
Hoewel we echter opmerkelijk warme dagen beleven, zijn er toch soms koude uitschieters. En die maken de kerkgang niet bepaald prettig want het is nog steeds tobben met de verwarming. Volgens de dominee zouden we ons moeten verwarmen aan de liturgie, maar de koster is de mening toegedaan dat dat de taak van de preek is.

't Is leuk om het naar elkaar zo af te schuiven, maar het blijft even zo goed koud. En het beroerde van die kou vind ik dat een mens er zo van moet plassen, om maar eens een teer aspect te noemen.

Nu zijn er natuurlijk wel oplossingen te bedenken en met dat doel ben ik er dan ook eens voor gaan zitten. Zou zouden we de stoofjes weer in kunnen voeren. Voor die klus wil ik me wel opwerpen. Verdien ik gelijk een centje bij want met de muziek alleen is tegenwoordig ook geen bord meer te vullen.

Maar de beste oplossing vind ik persoonlijk toch liggen in het idee om op de binnenplaats van de kerk een clandestien jeneverstokerijtje te beginnen. Na de konijnen en pompoenen moet dat toch kunnen. En dat alles onder het toeziend oog van Luther, wiens borstbeeld in de tuin weer en wind trotseert. Gaan we net voor de preek even rond met de spiritualiën. Dat vrolijkt de boel gelijk wat op.

Maar alle gekheid op een stokje; hoe moet dat nu met de kerst als de verwarming ons in de steek laat? Wel, ook daarvoor heb ik na enige overpeinzingen een sublieme oplossing gevonden.

Let op: we maken van de voorste helft van de kerk gewoon één grote kerststal met veel hooi. Dat houdt de zaak goed warm. Persoonlijk wil ik wel voor ezel spelen want zoals u weet balk ik graag. We hebben in ons midden ook nog wel een wijze die het woord kan doen. Verder weet ik iemand die uitstekend geschikt is om boven in de stal te hangen als engel. En als herbergier nemen we gewoon de koster. Die laten we af en toe rondgaan met warme chocolademelk en een pikketanussie. Wat het overige volk betreft; dat voegt zich als vee en herders.

Ja, ik zie het helemaal zitten. En laten we eerlijk zijn, geen christelijk mens kan daar toch iets op tegen hebben. Want in de loop der eeuwen heeft het christendom er nogal eens een zwijnenstal van gemaakt. Laten wij er dan nu eens een kerststal van maken. Daarmee geven we gelijk een goed signaal af aan de PKN en dat zal Bas plezier doen.

Cobi Fontijn