De PKN
Vele jaren is er over vergaderd en op 12 december 2003 werd de kerkfusie dan eindelijk een feit. Hoewel de hoge heren kerkbestuurders blij zijn met dit behaalde resultaat, zijn er hier en daar in de lagere regionen nogal twijfels en is de gewone kerkganger aanzienlijk minder blij. Ik krijg dan ook niet de indruk dat de hele kwestie van kerkfusie ooit door de kerkbanken is gegaan. Mij is in ieder geval nooit iets gevraagd en ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het u evenzo vergaat.
Wat voor mij ook onbegrijpelijk is, dat als je zoveel jaren met zoiets
bezig bent, dat er dan geen betere naam uitrolt. Alleen al de afkorting:
PKN. Wat moet een mens daar nu mee. Jarenlang zaten we met z'n allen
in de SOW wat al een onverkoopbare naam was. Maar goed, we waren er
eindelijk een beetje aan gewend. Maar dan komt daar nu de PKN. Sommigen
vergissen zich en hebben het vrolijk over de KPN en laatst trof ik
iemand die het had over de APK...
Tja, we hebben nog geen afkortingen genoeg, dacht de clerus, dus geven
we het kerkvolk er nog één bij. Als er nu aan me gevraagd
wordt naar welke kerk ik ga, zie ik mezelf nog niet antwoorden: "naar
de PKN". Ik hou nog net zo lief dat ik van de Vrijmetselarij
ben. Het klinkt toch niet: de PKN. Volgens mij is het dan ook een
zaak van witte boorden creativiteit. Want zeker in deze tijd van toenemende
secularisatie toon je met zo'n afkorting nu niet direct een duidelijk
gezicht naar de maatschappij toe. En volgens Bas Plaisier was dat
nu net wel de bedoeling.
In het Elfde Uur bij Andries Knevel stak hij, geheel in overeenstemming
met zijn naam, de loftrompet over het behaalde resultaat. Je vraagt
je af of zo'n man nu wel eens met een gewone kerkganger spreekt. Als
hij dat had gedaan zou hij mijns inziens zeker gematigder zijn geweest.
Want de gewone kerkganger ziet leeuwen en beren, protestante haken
en ogen. Als klootjesvolk horen wij de klok wel luiden, maar wij zijn
zeer achterdochtig omtrent de verblijfplaats van de klepel.
Bovendien vraag ik mij af hoe die man komt aan het optimisme dat er
geen wezenlijke verschillen zouden zijn tussen de Hervormden, de Gereformeerden
en de Lutheranen. Het is toch niet voor niets dat mensen uit bijvoorbeeld
de conservatieve richting van de Hervormde Kerk bij ons in de Lutherse
Kerk belanden. Daar zijn diepgewortelde redenen voor want die mensen
hebben heus niet op een zondagochtend even besloten om maar eens een
andere kerkdeur binnen te gaan.
En die mensen krijgen nu te horen dat er geen wezenlijke verschillen
zijn. Ik zou me op z'n minst bij de neus genomen voelen. Mij doet
het denken aan het feit dat de Rooms Katholieke Kerk het vagevuur
afschafte terwijl velen er danig in geïnvesteerd hadden. Het
heeft dan ook voor velen een hoog Emo-gehalte, om maar even in de
afkortingsstijl te blijven.
Nee, samen op weg was nog enigszins te doen. Daarbij konden we elk
onszelf blijven. Maar een fusie is voor velen één stap
te ver. Nu leven we in een maatschappij waarin fusies aan de orde
van de dag zijn. Alles wordt grootschalig. Een man als Pim Fortuin
had daar terecht al veel bedenkingen over. Want met die fusies wordt
veel ingeleverd en weinig terugontvangen. Steeds meer mensen beginnen
dat in te zien en kunnen zich in die grootschaligheid niet vinden.
In toenemende mate gaan mensen terugverlangen naar kleinschaligheid.
En juist op dit punt aangekomen zijnde gaat de kerk fuseren. En wij
als kerkvolk moeten nu geloven dat daar goed over nagedacht is. Nu,
over de naam in ieder geval niet. Als ik het voor het zeggen had gehad,
had ik er van gemaakt: Hervormde Lutheranen op Gereformeerde grondslag.
Zo, dan weet tenminste iedereen waar hij aan toe is.
Cobi Fontijn
Wat vind je van mijn nieuwe pet? He? |
 |
Ik wil niet veel zeggen, maar hij staat achterstevoren op je kop... |
|
Dat
hoort zo, joh, |
