Weelde-artikelen
Heeft u dat nu ook weleens? Dagenlang zie je op televisie alle ellende
die er ergens op de wereld plaats vindt. Je leeft mee, je stort op
giro 555 want er dient geholpen te worden. En dan valt er opeens een
brief in de bus van de gemeente over het één of ander
kulonderwerp.
Zo overkwam mij laatst. Ik zat nog na te soppen van alle geziene ellende
toen er een brief op de mat viel over "hondenpoepzakjesautomaten."
Een prachtig woord voor scrabble, maar je vraagt je af: hoe krijgen
ze het verzonnen. Maar het schijnt een heus probleem te zijn. Ja,
en dan hebben we het niet over de poep op de stoep, maar de hondenpoep
in het park.
Nu woon ik aan een dijk die van begin tot eind en van boven tot onder
vergeven is van de hondenpoep, maar dat schijnt voor niemand een probleem
te vormen. Althans niet voor de heren van de gemeente. Maar in het
park schijnt het opeens zorgelijk te zijn en heeft men bij de ingangen
"hondenpoepzakjesautomaten" gestationeerd.
Aan de andere kant van de wereld is nauwelijks te eten, maar hier
zitten we met een mestprobleem. Wat wil je ook met 16 miljoen mensen
op een kluitje. Tel daar al het rundvee, pluimvee en de huisdieren
bij op. Nu, dan kom je aan een aardig berg. Bovendien komt daar bij
dat we hier in Nederland veel te veel eten en wat er in gaat moet
er ook weer uit. Ik stel dan ook voor massaal op dieet te gaan tot
de mestberg is geslonken en het gat in de ozonlaag is gedicht. Met
een beetje goede wil moet dat toch lukken. Bovendien spaart het ook
nog eens kosten.
Nu ben ik niet zo'n mens die bij dergelijke zaken stil staat, maar
sinds de invoering van de zuiveringskosten kreeg ik al zo'n donkerbruin
vermoeden dat onze dagelijkse gang naar het toilet niet geheel kosteloos
verliep. Echter sinds de invoering van de watermeter ga ik zeker stukken
minder onbekommerd naar het toilet. Misschien is het een oplossing
om een schoteltje voor de WC-deur te plaatsen. In het uiterste geval
kan ik voor de grote boodschap nog altijd naar het park. Dat is drie
minuten lopen bij mij vandaan en de hondenpoepzakjes zijn gratis naar
ik heb vernomen. Ja, een mens wordt van overheidswege gedwongen tot
gekke maatregelen.
Maar juist was ik lichtelijk aan het wanhopen, toen wederom een foldertje
in mijn brievenbus viel. Ditmaal van een Evangelische Gemeente die
het nodig vond zijn licht weer eens te laten schijnen in deze duistere
tijden. Op de folder stond: "Op zoek naar Geluk? Je zult het
vinden bij Jezus!"
Kijk, en daar zakte mijn broek nu werkelijk
van af. Want als we het geloof nu ook al gaan verkopen als de één
of andere succesformule, waar zijn we dan mee bezig.
Een dergelijk geloof kun je in de hongerende landen net zo min verkopen
als de hondenpoepzakjes.
Het is gemaakt tot een weeldeartikel. En
daarvan hebben we er in dit land al veel te veel.
Cobi Fontijn
