Geduvel

Een tijdje geleden werd mij weer eens een folder in handen gestopt van een gemeente alwaar zich allerhande reddingen en genezingen voltrokken. Erboven stond vetgedrukt: "Reddings- en genezingsdiensten, iedere eerste zondag van de maand, 19.00 u." Dus wie in nood zit zal het tot die tijd en gelegenheid op moeten zouten. Onze Lieve Heer doet tenslotte niet mee met de 24-uurs economie. Voorts volgt een uitgebreid verslag over depressies die aldaar genezen werden en dat men zich kan abonneren op een blad waarin "inspirerende verhalen hoe mensen vernieuwd en genezen werden van ziekten en verlost werden van hun depressies". Verschijnt 4x per jaar, 64 pagina's fullcolour, rijk geïllustreerd. Ik begrijp niet wat er zo rijk te illustreren valt aan dit soort zaken en dan nogal liefst in fullcolour.

Enfin, mensen met depressies zitten duidelijk in de verdachtenbank want daarvan kun je niet genezen; daarvan moet je verlost worden. Waarmee in bedekte bewoordingen wordt gesuggereerd dat dit soort zaken aan de duivel worden toegedicht. Ik vraag mij altijd af of ik er zo reddeloos en ellendig uitzie, dat mij dit soort folders "ter lezing ende vermaeck" in handen worden gestopt.
Het geheel doet mij denken aan de briefjes ter grootte van een speelkaart die regelmatig in de brievenbus liggen en ergerlijk op de grond wapperen als ik mijn post eruit haal.

Voor de aardigheid heb ik ze eens bewaard en alleen al de namen van deze mediums zijn het bekijken waard. Mr. Ahmed, Mr. Amie, Mr. Banna, Mr. N. Too, Dbassiru, Mr. Malamine, Dbassa, Mr. Sasa, Prof. Khairaba. Laatstgenoemde komt uit Afrika en geneest ook van "morale kwalen", wat dat ook in moge houden. Duidelijk is dat wie zich met dergelijke praktijken bezig houdt geen Jansen of Pietersen kan heten, ook al stroomt hem nog zoveel Hollands bloed door d' aadren.
Een mens zit nu eenmaal zo in elkaar dat het meer vertrouwen wekt dat ene Prof. Khairaba zich over mijn voetschimmel buigt dan ene meneer Karelse.


Nu heb ik omtrent deze heren dezelfde verdenking als waar het waspoeder betreft: ondanks verschillende namen komt het allemaal uit dezelfde ton. Bovengenoemde gemeente zou dat bevestigen en zeggen dat het allemaal van de duivel is.
Maar kom, laten we het gezellig houden. Geen geduvel. Het leek mij wel interessant eens op een rijtje te zetten waar deze lieden zich mee bezighielden. Het hoogst scoren de sexuele problemen en de terugkeer van de partner. Daarna volgen succes in zaken, alle soorten examens, gezondheidsproblemen, geluk, familieproblemen en relatieproblemen. Dit is wat zo'n beetje bij allemaal in het pakket zit.
Daarnaast zijn er de extra's waarmee ze zich van elkaar trachten te onderscheiden, zoals stoppen met roken, nervositeit en bescherming tegen vijanden. Eén medium houdt zich bezig met onttovering, waarbij ik rijke fantasieën heb over kampvuren, rieten rokjes en wilde dansen. Verder is er één die nog niet heeft gehoord van Viagra en zich buigt over impotentie.

Bij bijna allemaal wordt 100% succes verzekerd. Bij sommigen zelfs binnen 48 uur. Dat zijn de snelle jongens. En om ons ervan te overtuigen dat ze met hun tijd meegaan, hebben ze allemaal een mobiel telefoonnummer. Dus als medium zijn ze toch ook weer niet zó oproepbaar.
Slechts twee jongens houden zich bezig met het slijk der aarde en reppen over betaling. Maar... na resultaat.
Bovenaan één van de advertenties staat: "Antwoorden op al uw vragen" en mijn blik dwaalt naar de folder van bovengenoemde gemeente. Een foto van een zaal vol mensen en vooraan op het podium een groot doek waarop de woorden "Jezus is het antwoord". Hoe vaak in m'n leven ben ik niet plat geslagen met die zin!? Een zin waar ik niets concreets mee kon. Mr. Dbassiru pleegt er met zijn variant vrolijk plagiaat op. Wie zei dat ook weer, dat de duivel de aap van God is? Hè... toch nog geduvel.

Cobi Fontijn






't IS WAARLIJK .... WONDERBAARLIJK

no. 47   MELDPUNT


Zo in een verloren uurtje mag ik graag eens zitten grasduinen in het Programmablad Visie van de EO. Op één van mijn speurtochten door het blad werd laatst mijn aandacht getrokken door een artikel dat gewijd was aan manipulatie binnen Evangelische gemeenten. Pinkstergemeenten en alles wat zich daar tussenin bevindt. Met stijgende verbazing heb ik het artikel gelezen. Verbazing betreffende een aantal zaken.
Eén van mijn verbazingen gold het feit dat alleen de evangelische richting in deze werd vermeld terwijl ik weet dat ook de uiterst rechts orthodoxe kerken er wel weg mee weten. Het mag er dan misschien wat anders uitzien, maar de kwaliteit van het manipuleren is er beslist niet minder om. Nu komt de schrijver uit de evangelische richting en dat zal er misschien debet aan zijn dat hij niet verder dan zijn evangelische neus heeft gekeken. Maar de mogelijkheid bestaat ook dat hij niet durfde omdat het overgrote deel van de EO uit die richting komt. Een mens moet wat doen om z'n artikel geplaatst te krijgen.

Het tweede dat mij verbaasde was. dat er slechts uiterst summier voorbeelden werden gegeven en dan eigenlijk nog zulke slappe aftreksels die het sop de kool niet waard zijn. Dat geeft geheel de aanblik dat het hier handelt om wat akkefietjes en dat er veel rook is met weinig vuur. Nou, ik kan u vertellen dat er veel vuur is en daarmee beland ik dan bij mijn derde verbazing. Want iets waar ik al zo'n 30 jaar last van heb wordt nu eindelijk in de openbaarheid gebracht en bespreekbaar gemaakt. En dat niet alleen. Men gaat zelfs over tot daden en richt een meldpunt in.

Echt iets van deze tijd: een meldpunt.
Overal rijzen de meldpunten als paddestoelen uit de grond dus kunnen de kerken niet achterblijven. Nu wekt een meldpunt de schijn dé oplossing te zijn en hele volksstammen klampen zich er aan vast in een verlangen naar redding, erkenning en wat dies meer zij.
Ach, u proeft hem al: ik sta er sceptisch tegenover. Na het hooggeprezen participeren zijn nu de meldpunten aan de beurt. Misschien ben ik een ongelovige Thomas, maar ik geloof er niet in dat met het aangemelde ook wat gedaan zal worden.
Het is net als bij de wijkschouw die ik eens heb geobserveerd. Met drie man loopt men door de wijk, pogend zo min mogelijk echte problemen te zien. Die zogenaamde meldpunten geef ik nog een paar jaar, dan heeft iedereen het door en sterven ze een zachte dood. Dan moet opnieuw iets verzonnen worden waar het volk weer een poosje in kan geloven. En opnieuw zullen ze aan mij een slechte klant hebben.

Cobi Fontijn