GEVANGENE VAN CHRISTUS
2 Korinthe 10:5
voorpagina september 2009
Apostel Paulus
De apostel Paulus noemt zichzelf herhaaldelijk: slaaf van Christus,
en ook gevangene van Christus. Niemand in onze kerk noemt zich zo.
Komt dit omdat in onze moderne samenleving individualiteit en vrijheid
de grote idealen zijn?
Wij horen het vaak en stellen het misschien ook onszelf voor: ik zal
zelf mijn leven vorm geven, zelf de regie in handen nemen, zelf verantwoordelijkheid
dragen. Wie dit zegt kan rekenen op sympathie. Maar of dit een goede
zaak is...?
Natuurlijk sidderen wij niet meer onder het alziend oog van een overweldigende
god. Dat was het ene uiterste. Maar het andere uiterste bedreigt ons
nu: een zelfontworpen godsbeleving waar wij alleen en zelf aan moeten
werken. Het kan ons in plaats van rustig juist gespannen maken.
Zelfs jonge kinderen zoals een meisje van 13 die nu de wereld wil
rondzeilen, torsen de verplichting om nu al zoveel mogelijk idealen
waar te maken.
Paulus noemt zich een slaaf van Christus. Bij nader inzien is dat
zo gek nog niet. Een dienaar draagt ook verantwoordelijkheid en een
goede meester geeft hem een mate van handelingsvrijheid. Maar de slaaf
zal uiteindelijk moeten luisteren naar zijn meester. Hij kan niet
alles zelf verzinnen en niet overzien wat het nut van het werk is.
Zo is het ook met ons gelovige leven. Het is God die zijn weg met
ons gaat. Bij Hem is de uitkomst goed.
W. Baan
